مرا افسون چشمانت ز ره برده ست و می دانی...
مهربون ترینم!
دل آوارۀ من
چون پرنده ای می خواند
چشمانت ...
بوی آشیانه می دهد !
پی نوشت:دوستان سلام.این روزها با خوندن و نوشتن شعر خودم رو مشغول میکنم تا شاید کمتر دردهای جامعه دلم رو به درد بیاره و از طرفی بدین شکل افکارم رو که از غم فراق دایی عزیزم پریشان شده در قافیه و ردیف ها گم کنم.
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و ششم تیر ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۲۰ ق.ظ توسط الهام کاکی
|
دوستان سلام
دلنوشته ها و حرف های دل الهام