زکوی یار می آید نسیم باد نوروزی...
هرروزتان نوروز نوروزتان پیروز
دوستان عزیزم سلام.
روزهای پایانی اسفند ماه دوران کودکی رو به خاطر میارم.نمیدونم چرا همینکه بهشون فکر میکنم بغضی راه نفسم رو سد میکنه و اشکی از گوشه چشمم به روی گونه هام میغلطه.یادمه اون روزها هم خونه تکونی و خرید و آماده کردن سفره هفت سین و خیلی کارهای دیگه بود درست مثل همین روزها...
اما اون روزها علاوه بر این خواستهای کاذب دلهای خوش و مهربونی و صفا و صمیمیتی لابه لای همه اون شور و شوق مردم بود که این روزها یا اصلا دیده نمیشه یا خیلی کمرنگ و غریب شده!
آره دوستان خوبم.
چند روزه میخوام راجع به اومدن بهار و نوروز و تبریک اون به شما گلهای معطر دوستی مطلبی بنویسم تا در یاد و خاطرتون به یادگار حک بشه و در اون روزهای خجسته یادی از دوست خودتون بکنید اما...
اما نمیدونم چرا وقتی به یاد این همه همشهری و هموطن دردمند میفتم نوشتن واسم مشکل میشه.
یاد روزهای پر مخاطره جنگ و آوارگی و خانه به دوشی هاش میفتم.باور کنید با تموم سختی هاش اون روزها دلهای مردم خوش بود و همه در کنار هم دعای تحویل سال رو میخوندند.پس چی شد اون همه صفا و یکرنگی ؟چی شد اون سفره های ساده اما پر از لبخند ؟
کجا رفتند اون انسانهایی که همشون معلم اخلاق بودند و مرد عمل؟
به اومدن بهار فکر میکنم و اینکه آیا واقعا با خودش طراوت و شادابی رو واسمون به ارمغان میاره یا سرمای زمستون و سردی دلهای بی عاطفه همچنان در لابه لای شکوفه های رنگارنگش از زندگی دلخسته مون میکنه؟
عزیزانم تا حالا به این فکر کردید که اگه بخواهیم همیشه و هر روزمیتونه واسمون عید باشه و فصل تغییر و تحول؟ آره ... اگه در دلهامون بذر مهر و عشق بکاریم و لبخند و دوستی صادقانه رو از اون برداشت کنیم همیشه و همیشه دلمون مزرعه سرسبز عاشقی و دلدادگی میشه و هیچ علف هرزی جرات روییدن در اون رو نمیتونه داشته باشه.
اومدن بهار و تبریک اون به دیگران همه و همه بهانه ای ست واسه دوست داشتن همدیگه.دوست داشتنی بی منت و بخششی به پای عشق و دوستی...
زیبایی چشمه سار و گل و بلبل و آواز خوش هزار همراه با ارزشهای وجودی انسان و انسانیت زیباو ماناست و به تنهایی و به دور از زیبایی های درون چیزی جز روزمرگی نخواهد بود!
پس در این دوران سرد و یخبندان دلها با گرمای محبت دستهامون رو به هم بسپریم تا ریشه کینه و دشمنی و نفاق رو از بین برده و تخم مهر و دوستی رو در دلهامون بکاریم و یادمون باشه زندگی زیباست اگه ما با زشتی های درونمون زشت و نا پاکش نکنیم.
چشمهامون رو لحظه ای ببندیم و تموم مهر الهی رو در قلبهامون حس کنیم
و با عشق و صداقت به عزیزانمون اومدن بهار و زیبایی هاش رو نوید بدیم
و با تبریکی از سر خلوص دوستی مون رو به اونها ابراز کنیم.
**********
دوست خوبم!
صدای بهار را می شنوی؟
خوب گوش کن و دلت را به من بسپر تا با گلهای همیشه بهار به یمن آمدنش دلت را آذین ببندم.
هراس به خود راه مده.به یقین با عشقی بسیار هر آنچه زیبایی ست در دلت خواهم نشاند به امید اینکه
در واپسین روزهای اسفندو آغاز سال آتی همواره دلشاد باشی و گل لبخند بر لبانت خانه داشته باشد.
غمهایت را به جان خواهم خرید تا خوشی ها در دلت ماوا بگیرد.
باکی نیست...!
من با درد و غم آشنایم.میدانم آنسان که شادمانی ات را نظاره گر شوم من نیز مسرور خواهم شد.
دست در دستت می نهم و به خالق بهار و زیبایی هایش می سپارمت.
***********
پیشاپیش آمدن بهار خجسته ۹۲رابه یکایک شما دوستان و همراهان عزیز و اساتید بزرگوارم
تبریک می گویم.امیدوارم اگر نه از سر عناد که از روی نادانی و نا آگاهی دلهای مهربانتان را آزرده خاطر
نموده ام لطفا به مهر و بزرگواری خودبر من ببخشایید و به نیکی به یادم آرید...
ادب وانصاف و حق به من حکم میکند که در انتهای سالی مملو از درد از همین جا به عزیز بزرگواری درود
بفرستم که دردهای بسیاری را به جان خریده و می خرد تا به دیگران انسانیت و انسان بودن را بیاموزد.
هم او که استاد ابوالفتحی گرانمایه میخوانمش و بر سیرت زیبایشان درود می فرستم و سالی سرشار
از سلامتی و سعادت و آرامش را برایشان آرزومندم.
درود بر ایشان و افکار سرشار از انسان دوستی شان...
یادت همه روز خوشتر از عید کاین منشا شادی جهان است
ایام به کام و تا مجالی دیگر بدرود
"حرف دل الهام"
پی نوشت: سفری در پیش دارم .احتمالا تا مدتی آپ نخواهم کرد تا زمانی که باشم و بتوانم کامنتهارا تایید خواهم نمود ولی پس از اون شاید نتوانم به روز شده و احوالپرستان باشم.تا کی؟
فقط خدا می داند...!
دلنوشته ها و حرف های دل الهام