گر شهریاری و گر پیشکار
 
 
 
 تو ناپایداریّ و او پایدار
چه با رنج باشی ، چه با تاج و تخت
 
 
 ببایدت بستن به فرجام رخت

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد ،نمی خواهم بدانم کوزه گر با خاک اندامم چه خواهد ساخت،ولی آنقدر مشتاقم ،که از خاک گلویم سوتکی سازد ،گلویم سوتکی باشد ،به دست کودکی گستاخ و بازیگوش و او یکریز و پی در پی دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد ،و خواب خفتگان خفته را آشفته سازد ،بدین سان بشکند در من ،سکوت مرگبارم را …
 
( دکتر علی شریعتی)