دیروز پای درد دل دوستی نشسته بودم.

اون واسم میگفت:

"تلویزیون شده  آتشی افتاده توی خونه ها.

فکر جیب های خالی ما رو نمیکنه.

از اون صبح تا شب  کارشون شده پخش آگهی و تبلیغات

 اونم  صرفا واسه پرکردن جیبهای خودشون!

آخه نمیگن مردم که واسه تهیه مایحتاج روزانه شون درمونده هستن

 چه نیازی به تبلیغ کالاهای لوکس و خرید اونها دارن؟

آخه قربونت برم ما  اگه همت کنیم و بتونیم

 شکم بچه هامون رو سیر کنیم شاهکار کردیم.  

البته هنوز تا نشون دادن  سفره های افطاری اعیانی

 که تازگی ها بدجور مد شده چند وقتی مونده!

اون موقع هستش که دلم میخواد روزی هزار بار بمیرم

تا پیش بچه های همیشه روزه و گرسنه ام شرمنده نشم.

با این برنامه های بی محتوا فقر فرهنگی که بیداد میکنه

 شما رو به خدا فکری به حال فقر اقتصادی و تبعیض هایی

که قرار بود برداشته بشه بکنید."

باور کنید امثال این دوست من که صورتشون رو

با سیلی سرخ نگه میدارن کم نیستند!

یادمون باشه

انقلاب ما  حکومتی اسلامی هستش بر پایه عدالت علی ع

نه فریبکاری عوام و گرسنه موندنشون !