یک دست باتوم و یک لب خنده و دستی که تخم‌مرغ به سوی مردم دراز کرده است.


شاملو:


ای دریغ! ای دریغ
که فقر
چه به آسانی احتضار ‌ِ فضیلت است...
به هنگامی که
تو را
از بودن و ماندن
گزیر نیست.

ماندن
- آری! -
واندوهِ خویشتن را
شامگاهان
به چاه‌ساری متروک
در ‌سپردن،
فریادِ دردِ خود را
در نعره توفان
رها کردن،
و زاریِ جانِ بی‌قرار را
با هیاهوی باران
در آمیختن.

ماندن
آری
ماندن
و به تماشا نشستن
آری
به تماشا نشستن
دروغ را
که عمر
چه شاهانه می‌گذارد
به شهری که
ریا را
پنهان نمی‌کنند
و صداقتِ هم‌شهریان
تنها
در همین است.


دریغا که فقر
ممنوع ماندن است
از توانایی‌ها
به هیأتِ محکومیتی؛ -
ورنه، حدیثِ به‌هر‌ گامی
ستاره‌ها را
در‌نوشتن.
ورنه حدیثِ شادی و
از کهکشان‌ها
برگذشتن،
لبخنده و
از جرقه‌ی هر دندان
آفتابی زادن.

دریغا که فقر
چه به آسانی
احتضار ِ فضیلت است
به هنگامی که تو را
از بودن و ماندن
چاره نیست؛
بودن و ماندن
و رضا و پذیرش.
یک دست باتوم و یک لب خنده و دستی که تخم‌مرغ به سوی مردم دراز کرده است. شاملو: ای دریغ! ای دریغ که فقر چه به آسانی احتضار ‌ِ فضیلت است به هنگامی که تو را از بودن و ماندن گزیر نیست. ماندن - آری! - واندوهِ خویشتن را شامگاهان به چاه‌ساری متروک در ‌سپردن، فریادِ دردِ خود را در نعره توفان رها کردن، و زاریِ جانِ بی‌قرار را با هیاهوی باران در آمیختن. ماندن آری ماندن و به تماشا نشستن آری به تماشا نشستن دروغ را که عمر چه شاهانه می‌گذارد به شهری که ریا را پنهان نمی‌کنند و صداقتِ هم‌شهریان تنها در همین است. دریغا که فقر ممنوع ماندن است از توانایی‌ها به هیأتِ محکومیتی؛ - ورنه، حدیثِ به‌هر‌ گامی ستاره‌ها را در‌نوشتن. ورنه حدیثِ شادی و از کهکشان‌ها برگذشتن، لبخنده و از جرقه‌ی هر دندان آفتابی زادن. دریغا که فقر چه به آسانی احتضار ِ فضیلت است به هنگامی که تو را از بودن و ماندن چاره نیست؛ بودن و ماندن و رضا و پذیرش.