منم سرگشته وحیــرانت ای دوست،کنم یکباره جان قربانت ای دوست
تنی نــاسـاز شـوق وصـل کـویت
دهم سر بر سـر پیمانت ای دوست
دلـی دارم در آتــش خـــانه کــــرده
میـــان شعـــله هـــا، کـاشانه کـرده
دلـی دارم که از شــــوق وصـــالت
وجـــودم را ز غـــم، ویـــــرانه کــرده
مـن آن آواره ی بشـکسـته حــالـم
ز هجـــران ات بــُـتــا، رو بـــــر زوالـم
منــم آن مـــرغ ســـرگــردان و تنهـا
پریشــان گشته شد یکبـــاره حـالم
سـحـر ســـر بـــر سـرسجاده کردم
دعــــایی بهــــر آن دلداده کـــــردم
ز حسرت ساغر چشمانم ای دوست
لبـــانت یکســـره از بــــاده کــــردم
دلا تــا کـی اسیـــر یـــاد یــــــاری؟
ز هجــــر یــــار تـــا کــی داغــداری؟
بگـو تـــا کــی ز شــوق روی لیـــلی
چـو مجنـــونِ پـــریشــان روزگـاری؟!
پـــریشـــانم، پــریشـــان روزگــــــارم
مــن آن ســرگشته ی هجــر نگــارم
کنــــون عمـــریست بـا امّید وصـلت
درون سینـــه آســـــایــش نــــدارم
ز هجر ت روز و شب فــریــاد دارم
ز بیدادت دلـــی نــاشــــــاد دارم
درون کوهــســـار سیـنـه ی خــــود
هـــزاران کشـــته چـون فـرهاد دارم
چــرا ای نــــازنیــنم بـــی وفـــایی؟!
دمـــادم بــــا دل مـــن در جفــایـی؟!
چرا آشـفــته کــــردی روزگــــــارم؟!
عـــزیــزم دارد این دل هـــم خدایی
دلنوشته ها و حرف های دل الهام