سی‌ام شهریورماه، یادآور روزی پرافتخار برای مردمان ایران زمین و نظام جمهوری اسلامی ایران است، روزی که رئیس‌جمهور محبوب ایران با سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد نگاه‌ها به ایران را تغییر داد و همین سخنرانی موجب شد تا سال ۲۰۰۱میلادی به عنوان سال گفتگوی تمدن ها نامگذاری شود. سی ام شهریور 77 روزی بود که سید ما، هم از نسل کشی در فلسطین و کوزوو و امریکای لاتین و افریقا و افغانستان گفت و هم از مهدویت گفت. هم از فروپاشی جهان دو قطبی گفت و هم از رحمت و محبت پیامبر اسلام. هم از عقاید صلح دوست ملت های مشرق زمین گفت و هم از فرهنگ گفتگوی ایرانیان.

سید ما که سخن گفت سال را به پیشنهادش نام نهادند. ملت های جهان فرهنگ گفتگو و صلح دوستی ملت ایران را چشیدند و او را همچون نگینی گرامی داشتند. برای سید ما در صف اول رهبران جا قرار دادند و سید به اعتقاد ملتی، در چارچوبی قرار نگرفت که ظالمین عالم نیز در آن هستند.

دکتر شما فرهنگ توحش و دیکتاتوری و  خشونت ذاتی خودش را به عرصه گذاشت. دکتر شما با دعای فرج شروع کرد و ملت های جهان را از ظهور منجی به لرزه انداخت. هیچ کس جز باجگیران برای دکتر شما دست نزدند و دوستان نیز او را درک نکردند. تا جایی که لبنان جلسه را ترک کرد و چاوز سخنانش را بی شرمانه خواند. دکتر شما در ورای غاصبین و ظالمین ایستاد و لبخند زنان با آنها یادگاری ساخت.

دکتر شما روسیاه کرد، سپیدی رویمان را که سید ما آن را پرداخته بود.